Eroin

Bu kitap kapagini belki de hatirliyorsunuzdur bir yerlerden. Ben kucukken servisteki abilerin ablalarin elinde gorurdum bazen bu kitabı. O zamanlar, herhalde kitabin ismi ve kapagi nedeniyle kitap beni bayagi huzursuz ederdi. Kitabi okumakta olan kisi icin ise "herhalde bu da eroinman, yazik" seklinde dusunurdum. Meger o yillarda bu kitap ve Kanat Guner'in yazdigi (kitap basilmadan asiri dozdan olmus kendisi) "Eroin Guncesi" oldukca populermis.

Benim yillar sonra bu kitabi alip (daha dogrusu Ali'ye aldirip) okumamin sebebi ise daha farkli. Bu kitapta anlatilan olaylar Berlin'de Zoo denilen muhitte gecmekteymis. Zoo dedigim yer icin de Ahmet Cihat'in oralar diyebiliriz. Kitabin orjinal ismi "Wir Kinder vom Bahnhof Zoo" imis. Saniyorum anlami yaklasik olarak "Biz; Zoo Istasyonu Cocuklari" olsa gerek. Ben de her gun metroya bindigimiz yer olan Zoo Istasyonu'nda bakalim neler oluyormus dedim. Hay demez olaydim. Kitap cok sarsici efendim, insanin keyfini kaciriyor. 12 yasinda esrar ceken, sonra hap kullanmaya baslayan ve 13 yasindayken eroine baslayan bir kiz cocugunun (Christiane F.) roportajlarindan derlenmis bir kitap. 13 yasindayken eroine baslamak zaten pek aklimin almadigi bir seyken kiz bir de eroin parasini kazanmak icin yine o yaslarda fuhus yapmaya basliyor.

Kitabi "vay anasini", "tovbe", "la havle"lerle anneanne gibi okuduktan sonra sanki ben eroin kullaniyormusum gibi bir endiseye kapildim. Ahmet Cihat sen de dolasma Zoo, Kurfurstendamm ve Kurfurstenstrasse gibi yerlerde. Hatta Teknik Universite'nin yemekhanesi neresiyse oralara da gitme, gozunu dort ac.